Choroby przysadki czyli ABC hormonów

Iwonek

Grupa żeńskich hormonów płciowych (zwanych hormonami pęcherzykowymi (od pęcherzyka jajnikowego, gdzie powstają) lub rujotwórczymi, ponieważ wywołują zespół reakcji i zjawisk charakterystycznych dla rui. Najważniejsze z nich to: najbardziej aktywny estradiol (C18H24O2) produkowany przez pęcherzyk Graafa wykryty w moczu i łożysku ciężarnych kobiet i klaczy oraz w moczu ogierów, trzykrotnie mniej aktywny od estradiolu estron (C18H22O2) wykryty w moczu ciężarnych kobiet i moczu klaczy, oraz najsłabszy - estriol, który ma tylko 10% aktywności estradiolu i występuje jedynie u człowieka.
Estrogeny są odpowiedzialne za rozwój drugorzędowych cech płciowych u samic, za cykliczne zmiany w nabłonku płciowym i śluzówce macicy oraz za występowanie popędu płciowego i żeńskiego zachowania się seksualnego.
Poza sferą seksualną estrogeny wpływają również na przemianę białkową i wodomineralną ustroju, na prawidłowe wapnienie kości. Mają także wpływ na procesy utleniania komórkowego i układy energetyczne komórek.
Dostępne są syntetyczne estrogeny. Najbardziej aktywny z nich - stilbestrol pod względem aktywności przekracza nawet estradiol.
Niektóre rośliny, na przykład lucerna, zawierają dużo związków estrogennych i karmione nią krowy wykazują ciągłą ruję.
Dawniej estrogeny nazywano folikuliną, czyli hormonem pęcherzykowym i przypuszczano, że istnieje tylko jeden hormon tego typu. Dziś wiemy, że jest to grupa hormonów o budowie sterydowej.